Pazar, Mart 26, 2017

AKAN ZAMANDA RÜZGÂR VE FIRTINA


"Fırtına öncesi"

FIRTINA

Ufacıktım
Parmak kadar,
Tüy yoktu kanatlarımda;
Bilmezken rüzgârı,
Nereden bileyim fırtınaları.
Babam getirdi,
Anam verdi;
Ben yedim.
Kanatlarım gelişti,
Heveslendim uçmaya,
Başladım kanat çırpmaya;
Rüzgâr, rüzgâr dedi
Anam, babam.
Açtım kanatlarımı,
İçimde sakladım korkularımı;
Bıraktım kendimi
Boşluğa.
Rüzgârdı çıkan karşıma,
Kucakladı kaldırdı havaya.
Ben başladım uçmaya.
O diyar senin,
Bu diyar benim;
Doyamadım doğaya,
Düşüp kalksam da.
Derken bir fırtına
Ben oldum alabora.
Bakındım şöyle etrafıma,
Ne ana var ne de baba;
Uzaktayım eş,  dosttan da.
Öğrendim böylece fırtınayı,
Yok, oluşa ramak kala.
Sığındım bir limana,
Bekledim sıkıla sıkıla,
Kalkan ilk gemi çaldı sirenini;
Anladım, çağırıyordu beni.
Dedim ona ver elini,
İşte böyle o günden beri;
Gemi kaptan etti beni,
Dolaşıyoruz ileri geri.

18-03-2017-2150
Halil Gönül
Görsel: Pixabay.com

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Hoş geldiniz.
İlginiz için teşekkür ederim.